محمدى، مجید. ۱۳۷۷. جامعه‌شناسى اخلاق. تهران: معاونت پژوهشى و آموزشى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى‌و دبیرخانه شوراى فرهنگ عمومى.
چکیده:
در این مقاله سعى شده است ضمن بررسى و تحلیل موضوع جامعه‌شناسى اخلاق به وضعیتى که این عامل در جهان کنونى و بویژه ایران دارد، پرداخته شود.
جامعه‌شناسى اخلاق دانشى میان رشته‌اى است که در مورد مبادى وجوه و کارکردهاى اجتماعى مکتبها، نظامها، اصول، فضایل و رذایل اخلاقى بحث مى‌کند. جامعه‌شناسى اخلاق مکمل فلسفه اخلاق براى فهم این وجه از زندگى انسان است. در فلسفه اخلاق، به مبادى و پیش فرض‌هاى اصول و نظام‌هاى اخلاقى پرداخته مى‌شود، اما در جامعه‌شناسى اخلاق، به جامعه‌اى که آن نظام یا اصول اخلاقى در آن رایج است، رجوع مى‌شود و سعى مى‌شود با درک ساخت اجتماعى و نظام کنش یا اندرکنش اجتماعى به فهم چرایى و چیستى وضعیت اخلاقى دست یافته شود. در ایران جامعه‌شناسى اخلاق بسیار مهجور است. در این جامعه، ساخت سنتى و نهادهاى مربوط به آن متزلزل شده و در بخش‌هایى نیز از هم پاشیده است و ساختار جدیدى جایگزین آن نشده است، تا ناظران و محققان، مسائل را با ارجاع به آن تبیین و تحلیل نمایند.